Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008

Γιατί ο κ. Σημίτης βλέπει τώρα την Τουρκία... αλλιώς

Ο πρώην πρωθυπουργός από την πλήρη ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση προσχώρησε στη λογική της ειδικής σχέσης

Της Δώρας Αντωνίου

Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης, στη διάρκεια της θητείας του οποίου υιοθετήθηκε το δόγμα υποστήριξης της ενταξιακής προοπτικής της Τουρκίας στην Ε.Ε. από την Ελλάδα, αιφνιδίασε προ δεκαημέρου. Μιλώντας στο Διεθνές Κέντρο Διοίκησης και Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ, τάχθηκε υπέρ μιας ειδικής σχέσης Ε.Ε. - Τουρκίας, αντί της πλήρους ένταξης. Συντάχθηκε με τον Γάλλο πρωθυπουργό κ. Νικολά Σαρκοζί και την καγκελάριο της Γερμανίας κ. Αγκελα Μέρκελ, οι οποίοι λίγες ημέρες νωρίτερα είχαν απορρίψει με κατηγορηματικό τρόπο κάθε μορφή ένταξης της Τουρκίας, επισημαίνοντας και οι δύο ότι η Αγκυρα μπορεί να επωφεληθεί μόνο από μία «προνομιακή εταιρική σχέση».

Διαφοροποίηση

Ταυτόχρονα, ο κ. Σημίτης διαφοροποιήθηκε από την παγιωμένη τα τελευταία χρόνια ελληνική θέση της απόλυτης στήριξης της Τουρκίας στην ενταξιακή προοπτική της, λίγες μόλις ημέρες μετά την επαναβεβαίωση αυτής της πολιτικής από τον πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή κατά την επίσκεψή του στην Αγκυρα. Ο πρώην πρωθυπουργός προκάλεσε, μάλιστα, την αντίδραση του κόμματός του, με τον κ. Πάνο Μπεγλίτη, υπεύθυνο του ΠΑΣΟΚ για θέματα εξωτερικής πολιτικής, να δηλώνει ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης παραμένει σταθερά στη στρατηγική που διαμόρφωσε και υλοποίησε ως κυβέρνηση, στη στήριξη, δηλαδή, της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας, με τελικό στόχο την ένταξη, υπό την προϋπόθεση της εκπλήρωσης των κριτηρίων που έχουν τεθεί. Προσπαθώντας να ερμηνεύσουν την αλλαγή στάσης του κ. Σημίτη, πολλοί λένε ότι απλά, απαλλαγμένος από την ευθύνη της διακυβέρνησης, διατυπώνει την άποψή του ελεύθερα. Δεν δεσμεύεται, δηλαδή, πλέον από την «υποταγή» της γνώμης του στη στρατηγική που ακολουθεί η Ελλάδα να στηρίξει την Τουρκία σε σχέση με την Ε.Ε., στρατηγική που, για τους υπερασπιστές της, θα φέρει αποτελέσματα στις διμερείς σχέσεις.

Καθημερινή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Διοξίδιο της παραπληροφόρησης, της φύσης, της πολιτικής, της κακομοιριάς, της open democracy, της μπλογκόσφαιρας, της διαφθοράς, της διαπλοκής, του μπουγαδοκόφινου, της σάτιρας και κάθε βαρονίας.