Οι συζητήσεις πλέον σε πολιτικά αλλά και «καφενειακά» πηγαδάκια αναφέρονται όλο και περισσότερο ξεκάθαρα στο ενδεχόμενο να περνάει κρίση το πολιτικό σύστημα. Τους φόβους αυτούς, υπαρκτούς ή υπερβολικούς, τους ενισχύουν οι εξής σημερινοί παράγοντες:
Πρώτον, η προβολή, από καλοθελητές και μη, της εκτίμησης ότι η κυβέρνηση έχει δεχτεί ηθικά πλήγματα, με αποκορύφωμα την υπόθεση Ζαχόπουλου.
Δεύτερον, οι διασπαστικές συνθήκες και προοπτική μέσα στο ΠΑΣΟΚ και, κυρίως, η προϊούσα φθορά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του αρχηγού του, όπως απο
τυπώνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Τρίτον, το μικρό πολιτικό βεληνεκές των υπολοίπων κομμάτων, τα οποία συντηρούνται όχι από ψήφους κατά συνείδηση -με εξαίρεση το καθηλωμένο ΚΚΕ- αλλά από ψήφους διαμαρτυρίας.
Ερευνητέον αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα και αν πράγματι ελλοχεύουν κίνδυνοι. Διότι, το μόνο βέβαιο είναι όχι ότι έχει κλονισθεί τόσο πολύ το σύστημα όσο ότι κάποιοι επιδιώκουν να το κλονίσουν στο πλαίσιο μιας προσπάθειας αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης, που αποβλέπει, προφανώς, στο να αναδειχθούν κάποια στιγμή τα πρόσωπα εκείνα που αρέσουν στα σκοτεινά και εξωθεσμικά κέντρα, τα οποία επεξεργάζονται τις συνθήκες αποσταθεροποίησης. Και που δεν είναι απαραίτητο να βρίσκονται εντός Ελλάδος...
Δεν είναι τυχαίο ότι η αποσταθεροποίηση επιχειρείται μέσω ηθικών πληγμάτων επειδή η λαϊκή βάση της συγκεκριμένης παράταξης διαπνέεται από συντηρητικά χαρακτηριστικά και, κατά συνέπειαν, η επιτήδεια προβολή θεμάτων ηθικής τάξης στους κόλπους της την επηρεάζει αρνητικά.
Ο Κώστας Καραμανλής πρέπει να έχει αντιληφθεί το παιγνίδι αυτό. Και η δεδομένη -ακόμη- αξιοπιστία του, στα μάτια του κόσμου, ίσως επιβάλλει να απευθυνθεί στο λαό, να τον κάνει κοινωνό των προσπαθειών αποσταθεροποίησής του, ώστε η λαϊκή εντολή που έλαβε για δεύτερη φορά να καταστεί ασπίδα προστασίας, μια και ο λαός αυτός έχει πικρή πείρα από περίεργα παιγνίδια στην πλάτη του.
Πρώτον, η προβολή, από καλοθελητές και μη, της εκτίμησης ότι η κυβέρνηση έχει δεχτεί ηθικά πλήγματα, με αποκορύφωμα την υπόθεση Ζαχόπουλου.
Δεύτερον, οι διασπαστικές συνθήκες και προοπτική μέσα στο ΠΑΣΟΚ και, κυρίως, η προϊούσα φθορά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του αρχηγού του, όπως απο
τυπώνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις.Τρίτον, το μικρό πολιτικό βεληνεκές των υπολοίπων κομμάτων, τα οποία συντηρούνται όχι από ψήφους κατά συνείδηση -με εξαίρεση το καθηλωμένο ΚΚΕ- αλλά από ψήφους διαμαρτυρίας.
Ερευνητέον αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα και αν πράγματι ελλοχεύουν κίνδυνοι. Διότι, το μόνο βέβαιο είναι όχι ότι έχει κλονισθεί τόσο πολύ το σύστημα όσο ότι κάποιοι επιδιώκουν να το κλονίσουν στο πλαίσιο μιας προσπάθειας αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης, που αποβλέπει, προφανώς, στο να αναδειχθούν κάποια στιγμή τα πρόσωπα εκείνα που αρέσουν στα σκοτεινά και εξωθεσμικά κέντρα, τα οποία επεξεργάζονται τις συνθήκες αποσταθεροποίησης. Και που δεν είναι απαραίτητο να βρίσκονται εντός Ελλάδος...
Δεν είναι τυχαίο ότι η αποσταθεροποίηση επιχειρείται μέσω ηθικών πληγμάτων επειδή η λαϊκή βάση της συγκεκριμένης παράταξης διαπνέεται από συντηρητικά χαρακτηριστικά και, κατά συνέπειαν, η επιτήδεια προβολή θεμάτων ηθικής τάξης στους κόλπους της την επηρεάζει αρνητικά.
Ο Κώστας Καραμανλής πρέπει να έχει αντιληφθεί το παιγνίδι αυτό. Και η δεδομένη -ακόμη- αξιοπιστία του, στα μάτια του κόσμου, ίσως επιβάλλει να απευθυνθεί στο λαό, να τον κάνει κοινωνό των προσπαθειών αποσταθεροποίησής του, ώστε η λαϊκή εντολή που έλαβε για δεύτερη φορά να καταστεί ασπίδα προστασίας, μια και ο λαός αυτός έχει πικρή πείρα από περίεργα παιγνίδια στην πλάτη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου