Η μεγάλη ακροαματικότητα του Τριανταφυλλόπουλου δεν στηρίζεται μόνο στην εκμετάλλευση και στην εμπορία των κοινωνικών αδικιών και της ανθρώπινης δυστυχίας (αυτό το κάνουν όλοι), αλλά στο γεγονός ότι εμφανίζεται ως κοινωνικός εισαγγελέας και εκδικητής: ως η οργισμένη φωνή των λαϊκών ανθρώπων, ως μια λυτρωτική ατομικ
ή ηρωική προσφορά σε μια μαζική οργή και δυστυχία. Στον Τριανταφυλλόπουλο βρίσκει καταφύγιο ο εξουθενωμένος και ατομικοποιημένος άνθρωπος. Ο κοινωνικά και πολιτικά αλλοτριωμένος. Όλοι αυτοί που τσαλαπατιούνται και υποφέρουν από την εκμετάλλευση και καταπίεση της καπιταλιστικής εξουσίας και δεν πιστεύουν ούτε σε αυτή την κοινωνία ούτε στους θεσμούς της (κράτος, κόμματα, Δίκαιο κλπ.), αλλά και ούτε διακρίνουν κάποια εναλλακτική απελευθερωτική πολιτική λύση. Αυτή την κατάσταση και ο «κοινωνικός θυμός» που απορρέει από αυτή εμπορεύεται, νοθεύει και καναλιζάρει στα αδιέξοδα της ιδεολογίας του λαϊκού ήρωα ο Μάκης. Έτσι όχι μόνο δεν αποτελεί καμιά απειλή για το σύστημα (αν το απειλούσε στο ελάχιστο θα είχε εξοβελιστεί), αλλά έχει καταστεί και χρήσιμο και αποτελεσματικό εργαλείο στήριξής του: αποπροσανατολίζει και εξαπατά πιο αποτελεσματικά και ταυτόχρονα χρησιμοποιείται από τα ισχυρά κέντρα της εξουσίας ως μεταπράτης των ιδεολογικών και πολιτικών τους επιδιώξεων. Ενδεικτικά θα παραθέσω κάποια συγκεκριμένα γεγονότα (από τα άπειρα που υπάρχουν) πολύ αποκαλυπτικά.
ή ηρωική προσφορά σε μια μαζική οργή και δυστυχία. Στον Τριανταφυλλόπουλο βρίσκει καταφύγιο ο εξουθενωμένος και ατομικοποιημένος άνθρωπος. Ο κοινωνικά και πολιτικά αλλοτριωμένος. Όλοι αυτοί που τσαλαπατιούνται και υποφέρουν από την εκμετάλλευση και καταπίεση της καπιταλιστικής εξουσίας και δεν πιστεύουν ούτε σε αυτή την κοινωνία ούτε στους θεσμούς της (κράτος, κόμματα, Δίκαιο κλπ.), αλλά και ούτε διακρίνουν κάποια εναλλακτική απελευθερωτική πολιτική λύση. Αυτή την κατάσταση και ο «κοινωνικός θυμός» που απορρέει από αυτή εμπορεύεται, νοθεύει και καναλιζάρει στα αδιέξοδα της ιδεολογίας του λαϊκού ήρωα ο Μάκης. Έτσι όχι μόνο δεν αποτελεί καμιά απειλή για το σύστημα (αν το απειλούσε στο ελάχιστο θα είχε εξοβελιστεί), αλλά έχει καταστεί και χρήσιμο και αποτελεσματικό εργαλείο στήριξής του: αποπροσανατολίζει και εξαπατά πιο αποτελεσματικά και ταυτόχρονα χρησιμοποιείται από τα ισχυρά κέντρα της εξουσίας ως μεταπράτης των ιδεολογικών και πολιτικών τους επιδιώξεων. Ενδεικτικά θα παραθέσω κάποια συγκεκριμένα γεγονότα (από τα άπειρα που υπάρχουν) πολύ αποκαλυπτικά. Τρομοκρατία. Στο θέατρο της μεγάλης απάτης που παίχτηκε γύρω από την εξάρθρωση της «17Ν»και του «ΕΛΑ» ο Μάκης στήριξε πιο «πειστικά» το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο των διωκτικών αρχών και τους «σχεδιασμούς» του φίλου του Χρυσοχοϊδη. Αν οι δημοσιογράφοι (άλλοι συνειδητά, άλλοι ασυνείδητα) είχαν μετατραπεί, στην πλειονότητά τους, σε «βαποράκια» των διωκτικών αρχικών και μυστικών υπηρεσιών (προανήγγειλαν ακόμα και τα ονόματα των συλληφθέντων), ο Μάκης επιτελούσε και έναν άλλο πιο σπουδαίο ρόλο: Στήριζε, από «αριστερή σκοπιά», ιδεολογικά και πολιτικά τη σκευωρία. Κατέβαλε «φιλότιμες προσπάθειες» να αποδείξει ότι η «17Ν» ήταν μια αριστερή οργάνωση και τα μέλη της (αυτά τα παγιδευμένα και αναλώσιμα υλικά των διωκτικών αρχών) ήταν αριστεροί αγωνιστές. Έλεγε δηλαδή αυτά που λέγανε οι διωκτικές αρχές και άφησε στο απυρόβλητο τις κραυγαλέες αντιφάσεις και τα μεγάλα πολιτικά ερωτηματικά αυτής της υπόθεσης. Το ίδιο έπραξε και με τη δίκη του δήθεν ΕΛΑ. Και εκεί έδωσε χείρα βοηθείας (αυτός ο μέγας ρεπόρτερ που ανακαλύπτει με απίστευτη ευκολία τον καταζητούμενο πράκτορα Γιοσάκη) στο Χρυσοχοϊδη και τον Τσιγαρίδα! Οι τόσες καταγγελίες για το ρόλο του Τσιγαρίδα στην υπόθεση, τα τόσα στοιχεία για το βίο και την πολιτεία αυτού του ατόμου, για τις «υψηλές»διασυνδέσεις του, όλα αυτά και άλλα πολλά τα αγνόησε και τα παρασιώπησε σκανδαλωδώς… Επίθεση στους θεσμούς. Και οι πλέον ανυποψίαστοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι στο στόχαστρο των ισχυρών πολυεθνικών κέντρων εξουσίας και της νέας ιμπεριαλιστικής αυτοκρατορίας είναι τα έθνη κράτη, οι πυλώνες της αστικής δημοκρατίας και οι θεσμοί της: Κοινοβούλιο, κόμματα, συνδικάτα, Δικαιοσύνη, στρατός, Εκκλησία κλπ
Η σκανδαλολογία είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά όπλα αυτών των στρατηγικών σχεδιασμών, ένα όπλο καταρράκωσης των πάντων που ανοίγει το δρόμο σε λύσεις χειρότερες και από αυτή του Μπερλουσκόνι. Ο Ιεραπόστολος κατά της διαφθοράς Μάκης βρίσκεται στην πρώτη γραμμή στις μεθοδευμένες και ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΜΕΝΕΣ επιθέσεις κατά των θεσμών. Τη μία ξεσπούν ενορχηστρωμένα και αφηνιασμένα τα σκάνδαλα της Εκκλησίας. Ανοίγουν οι οχετοί των μυστικών υπηρεσιών και οι σταρ της δημοσιογραφίας στέκονται υπεράνω αυτής της σήψης (οι πλέον διεφθαρμένοι που προσκυνάνε τις κατουρημένες ποδιές των αφεντικών τους το παίζουν αμόλυντοι) και εμφανίζουν τα υλικά που τους διοχετεύονται από τα κέντρα και τα παράκεντρα της εξουσίας ως «δημοσιογραφική έρευνα». Μόνο που ποτέ δεν εξήγησαν πώς ξαφνικά «ανακάλυψαν» και όλοι μαζί τον ορυμαγδό των «αποκαλύψεων»: οι περισσότερες γνωστά αναμασήματα χιλιοειπωμένων πραγμάτων…
Το ίδιο επιχειρείται σήμερα με τα κόμματα και τους πολιτικούς. Ο Μάκης σέρνει και εδώ πρώτος το χορό της φαιάς φιλοσοφίας: «όλοι είναι ίδιοι». Και επενδύει αυτή τη φιλοσοφία που στοχεύει να κρατάει σε ομηρία την πολιτική, αλλά και την κοινωνία ολόκληρη, με την αποκάλυψη δήθεν των διεφθαρμένων: Αποκαλύψεις που στρέφονται στα πεδία των αναλώσιμων υλικών και όχι στη ρίζα του προβλήματος. Οι ισχυροί οικονομικοί και πολιτικοί κύκλοι μένουν στο απυρόβλητο. Όπως στο απυρόβλητο μένει και η μήτρα των σκανδάλων, της σήψης και της διαφοράς. Γρανάζι αυτών των ισχυρών κέντρων εξουσίας και εκτελεστικό, έμμισθο όργανο των αφεντικών του είναι ο Μάκης. Και μάλιστα με υψηλότατες αμοιβές και λοιπές απολαβές. Προσβάλει λοιπόν τη νοημοσύνη μας, αλλά και την αισθητική μας να το παίζει προστάτης των αδικημένων και απόστολος της ηθικής…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου