Παγκόσμια κρίση αξιών.

Όλοι εξόριστοι στον Πλανήτη Γη;

Το ευρύτερο σύστημα εξουσίας σε όλο τον κόσμο παράγει σήμερα κρίση. Το χρήμα και το κέρδος, ως νέοι θεοί της ανθρωπότητας, δημιούργησαν ζώνες θανατηφόρας φτώχειας και ομάδες παγκόσμιου ανεξέλεγκτου πλούτου. Οι πολιτικοί που βρίσκονται μεταξύ πλούτου, φτώχειας και ενός αδιάφορου και έντονα ατομικιστικού μεσαίου χώρου(οπωσδήποτε φιλόκερδου) είναι οι ορατοί αποδέκτες των πιέσεων που προέρχονται από τις ομάδες πίεσης της κοινωνίας, από το πάμφτωχο κάτω μέχρι το βαθύπλουτο πάνω. Η οποιαδήποτε εξυπηρέτηση συμφερόντων της μιας ομάδας, θίγει άμεσα τα συμφέροντα της άλλης άσχετα αν μακροπρόθεσμα, σε κάποιες περιπτώσεις, ευνοούνται όλοι. Η αντιπολίτευση διατηρεί ανένδοτη αρνητική στάση ιδιότυπου ακτιβισμού που απομακρύνει τα οφέλη ενός οποιουδήποτε διαλόγου και απαξιώνει την πολιτική στο σύνολό της. Και η άπληστη διαπλοκή επιχειρηματικών κέντρων με πανίσχυρα ΜΜΕ, δημιουργεί ανεξέλεγκτα κέντρα με χροιά παρακρατικής εξουσίας που «τιμωρεί» τηλεδικαστικά όποιον αντιστέκεται στη συνεχή ροή των κερδών της, είτε αυτός βρίσκεται δεξιά, είτε αριστερά. Η κατάρρευση της πολιτικής που στηρίζεται στο διάλογο και στον αντίλογο καταδικάζει σε μεγαλύτερη σαπίλα το ήδη υπάρχον σάπιο καθεστώς συναλλαγής μέσα στην ελληνική κοινωνία ΚΑΙ ενισχύει την παρακρατική ισχύ των νέων τηλεκτητών, τηλεκέντρων και τηλεαστέρων.

Η κεντρική αυτή διαπίστωση ισχύει με διαφορετικά ίσως εσωτερικά χαρακτηριστικά, σε όλα τα αναπτυσσόμενα και αναπτυγμένα κράτη του σύγχρονου κόσμου. Η νέα μιντιακή πραγματικότητα και η λυσσαλέα μηχανή κέρδους που υποκρύπτει έχει προκαλέσει την κατάρρευση των πολιτικών και κοινωνικών αξιών στην παραδοσιακή τους μορφή και έχει γκρεμίσει ιδεολογίες, ιστορίες, κοινωνίες και θρησκείες, χωρίς αυτό να είναι ορατό ακόμα αλλά όταν διαπιστωθεί από την κοινωνική βάση θα προκαλέσει επιστροφή του εθνικισμού ίσως και στην βίαιη μορφή του. Η απληστία του διαπλεκόμενου συστήματος μπορεί να εκδικηθεί και να κάψει όλο το σύστημα γιατί νομιμοποιεί τη θανάσιμη απληστία, κάθετα και οριζόντια στις κοινωνίες. Κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι το ξεπέρασμα των παραδοσιακών αξιών και η «προβλεπόμενη» παγκόσμια κυβέρνηση θα έρθει ή θα έρθει αναίμακτα. Οι πολίτες πολλών χωρών έχουν κουραστεί από την γκρίζα εικόνα που θέλουν να επιβάλλουν τα μέσα, άσχετα αν κάθονται και «απολαμβάνουν» τον εξευτελισμό του σύγχρονου ανθρώπου και άσχετα αν και οι ίδιοι συμμετέχουν στα γρανάζια της παραγωγής του εξευτελισμού. Ξέρουν πολύ καλά ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τον παρακρατικό μηχανισμό διαφθοράς που εδρεύει στα σκοτεινά γρανάζια της κάθε διαπλεκόμενης εξουσίας και ανταγωνίζεται απρόβλεπτα την κάθε δημοκρατικά εκλεγμένη πολιτική εξουσία και τα συμφέροντα ολόκληρης της κοινωνίας.

Και αν χαθεί ο παγκόσμιος έλεγχος;

Αν όλοι γίνουμε "μουτζαχεντίν";

διερωτάται ο δεξιός ψάλτης

Τα άπληστα ΜΜΕ δεν είναι αήττητα