Τι αποκάλυψε η «υπόθεση Ζαχόπουλου»

Ας υποθέσουμε ότι το μεσημέρι της Πέμπτης 20 Δεκεμβρίου του 2007 ο, έως πριν από λίγες ώρες, γεν. γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού Χρ. Ζαχόπουλος δεν επιχειρούσε το άλμα στο κενό που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή. Ας υποθέσουμε ότι η περίπτωσή του δεν διέφερε από αυτήν οποιουδήποτε κυβερνητικού στελέχους που υπέβαλε την παραίτησή του για προσωπικούς ή άλλους λόγους. Τι δεν θα μαθαίναμε αν αυτό το τραγικό περιστατικό δεν είχε συμβεί;
Δεν θα μαθαίναμε, φέρ’ ειπείν, ότι μια δράκα ανθρώπων μπορεί να εκβιάσει έναν κυβερνητικό λειτουργό. Δεν θα μαθαίναμε ότι κάποιος, εκδότης ή δημοσιογράφος, μπορεί να έλθει σε επαφή με (άλλον) κυβερνητικό λειτουργό για να παραδώσει (κατά τη μαρτυρία του δεύτερου) βιντεοσκοπημένο παράνομα υλικό. Δεν θα μαθαίναμε, ακόμη, ότι οι δημοσιογράφοι αλληλοηχογραφούνται για να αποδείξουν ότι το ίδιο ή άλλο, παρεμφερές, υλικό είχε εκτεθεί σε τηλεοπτικό ή τηλεοπτικούς σταθμούς.
Τι άλλο δεν θα μαθαίναμε; Οτι όποιος έχει πέντε και βάλε εκατομμύρια ευρώ μπορεί να τα καταθέσει σε τράπεζα της γειτονιάς του δίχως δικαιολογητικά για να αναληφθούν μετά, όχι στους ουρανούς, αλλά σε άγνωστους προορισμούς. Δεν θα μαθαίναμε, ακόμη, ότι η αποκαλυπτική δημοσιογραφία είναι αποκαλυπτική α λα καρτ. Και ότι άλλο το «φαίνεσθαι» και άλλο το «είναι». Δεν θα πληροφορούμασταν επίσης ότι ένας (;) πολιτικός μπορεί να μπλέκεται με δημοσιογράφους εκτός κοινωνικού ή επαγγελματικού πλαισίου, με σκοπό είτε να διευκρινίσει είτε να πληροφορηθεί ή να συναλλαχθεί υπέρ τρίτου (αυτά οφείλει να τα ξεκαθαρίσει η ανάκριση).
Δεν θα επιβεβαιώναμε, τέλος, όσα λέγονται σε αυτή τη χώρα για σκάνδαλα και διαφθορά. Για διάκριση των πολιτών σε επιφανείς και σε αφανείς. Περιούσιους και κορόιδα. Γιατί (και από την πρώτη στιγμή επιμείναμε σε αυτή την άποψη) η «υπόθεση Ζαχόπουλου» δεν είναι απλώς και μόνο μια «κλειδαρότρυπα» ούτε οι Ελληνες έθνος ηδονοβλεψιών. Η «υπόθεση Ζαχόπουλου» ήταν το καπάκι που σηκώθηκε για να αποκαλύψει ό,τι κρυβόταν από κάτω. Αν υποθέσουμε πως όσα μέχρι σήμερα αποκαλύφθηκαν είναι το όλον και όχι το μέρος.
...........................Ι. Δ. Παπουτσάνης (e-tipos)