Ο κ. Καραμανλής παραμένει ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος και κεντρικός πόλος του πολιτικού τοπίου. Όχι όμως και το κόμμα του. Πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η απόσταση ανάμεσα στην αποδοχή του Πρωθυπουργού από την πλειοψηφία των πολιτών και στην αντίστοιχη αποδοχή που απολαμβάνει το κυβερνών κόμμα διαρκώς μεγεθύνεται. Διατηρείται η σχετική υπεροχή, σε πολιτικό κεφάλαιο, του κ. Καραμανλή αλλά είναι προφανές ότι αυτός καλείται να το δαπανά προκειμένου να προστατεύσει ή να ανατάξει τις αστοχίες του περιβάλλοντός και του κόμματός του.
Ο δεύτερος άξονας διέρχεται από το ΠΑΣΟΚ. Είναι σαφές - για όσους παρακολουθούν τις αναλύσεις μας εδώ και αρκετό καιρό πριν - ότι ο κ. Βενιζέλος το βράδυ των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου δεν έκανε δήλωση υποβολής υποψηφιότητας για την αρχηγία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Απλά έκανε δήλωση ίδρυσης ενός νέου κόμματος, εκκολαπτόμενου όμως στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Αντίστοιχα, ο κ. Παπανδρέου, κεφαλαιοποιώντας την προνομιακή και άμεση - άνευ ανάγκης παρέμβασης οιουδήποτε κομματικού μηχανισμού-σχέση του με την κοινωνία, δεν διατήρησε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Επιβεβαίωση την κεντρική και σημαίνουσα παρουσία του στην πολιτική σκηνή. Εν κατακλείδι, ουδείς επιθυμεί τη διατήρηση ενός κόμματος όπως είναι το ΠΑΣΟΚ σήμερα και θεωρούμε ότι το επικείμενο συνέδριο θα καταδείξει αυτήν την τάση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου