«Μην το δεις, τι το κάνεις θέμα;»
Αν δεν το κάνω θέμα, όποιος προβάλλει το DVD, θα πει ότι «υπάρχει ενδιαφέρον της κοινής γνώμης να το δει». Η σιωπή «τεκμαίρεται» ως συναίνεση, από τους αυτόκλητους εντεταλμένους της «ενημέρωσης». Αν δηλωθεί εκ των προτέρων ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον, τους αφαιρείται ένα βασικό επιχείρημα. Και αποθαρρύνονται στη στάθμιση κόστους (αποζημιώσεις/κράξιμο) – οφέλους (πωλήσεις/επιδοκιμασία).
Επίσης το θέμα δεν είναι ότι απλώς δεν θέλω να το δω εγώ που διαμαρτύρομαι, αλλά δεν θέλω να προβληθεί καν. Δεν μου αρκεί να γυρίσω κανάλι ή να μην έχω τη δυνατότητα να το κατεβάσω από το youtube. Δεν θέλω να μεταδοθεί με κανέναν τρόπο, για όλους τους λόγους που έχουμε εξηγήσει. Και αυτοί οι λόγοι, θέλω να γίνουν γνωστοί.
«Δηλαδή όλοι οι άλλοι θέλουν να το δουν; Τώρα βρήκατε να αντιδράσετε;»
Το ζήτημα δεν είναι τι θέλουν όλοι οι άλλοι, αλλά τι πρέπει να γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις που όσοι το προβάλλουν θα καλυφθούν πίσω από τις τηλεθεάσεις και τις επισκεψιμότητες και θα πουν «να, ο κόσμος θέλει να το δει».
Ναι, τώρα βρήκαμε να αντιδράσουμε γιατί ποτέ δεν είναι αργά. Δηλαδή, τι προτείνεις, να κλείσουμε τα μάτια και να μην αντιδράσουμε ποτέ;
«Δεν παραβιάζω κανένα δικαίωμα αν δω το DVD, γιατί χάρη στους νεοδημοκράτες δεν υπάρχει πια ΑΠΠΔ να το πιστοποιήσει»
Άλλο η τέλεση της παραβίασης και άλλο η "πιστοποίησή" της. Το σύνθημα αναφέρεται στις επεμβάσεις και την απαξίωση της κυβέρνησης στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων, οι οποίες οδήγησαν στην παραίτηση των μισών μελών της στις 19.11.2007. Η Αρχή έχει ήδη καλέσει τους υπεύθυνους της εφημερίδας που δημοσίευσαν φωτογραφίες από το DVD.
Όταν οι θεσμοί υποβαθμίζονται, αρχίζει ο ρόλος της κοινωνίας των πολιτών. Δεν φτάνει όμως, μόνο η γκρίνια για να είναι αποτελεσματικός. Χρειάζεται και θετική δράση. Μια τέτοια μορφή θετικής δράσης προτείνουμε με την καμπάνια, με τα μέσα που έχουμε. Είμαστε πολίτες του κυβερνοχώρου και είναι λογικό το πρώτο πράγμα που μας ενδιαφέρει να είναι οι πληροφοριακές ελευθερίες, ανάμεσα στις οποίες η ελευθερία έκφρασης, η προστασία της ιδιωτικότητας και η διαφάνεια. Ποτέ όμως η μια αρχή εις βάρος της άλλης, αλλά σε πρακτική εναρμόνιση μεταξύ τους.
«Συμφωνώ με την μη προβολή, αρκεί να γίνουν γνωστοί οι διάλογοι»
Αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, το οποίο βεβαίως έχει σχέση, αλλά δεν υπάρχει σύνθημα «ΜΗ ΔΩΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ».
Προσωπικά διαφωνώ και σε αυτό, καθόσον, όπως έχω πει, εκτός του ότι και αυτό θα ήταν παράνομο (προϊόν υποκλοπής), δεν θέλω να ακούσω τι λέει κάποιος που κάνει σεξ, πολύ περισσότερο όταν δεν γνωρίζει ότι βιντεοσκοπείται. Λέει ό,τι του κατέβει και υπακούει μόνο σε ότι του επιβάλλει η σωματική του λειτουργία εκείνη τη στιγμή. Εξ ορισμού υπάρχει ένα έλλειμα ακρίβειας των λεγομένων, οπότε το περιεχόμενο του διαλόγου, κατ’ αρχήν, πάσχει.
«Δεν παραβιάζω ανθρώπινο δικαίωμα αν δω το dvd, αυτά παραβιάζονται από όσους το διακινούν και το ‘εμπορεύονται’»
Κάνεις λάθος. Όπως και ο "απλός χρήστης" συμμετέχει στην πορνογραφία ανηλίκων όταν κατεβάζει σχετικό υλικό από το δίκτυο (και γι' αυτό διώκεται αυτοτελώς), έτσι και ο "απλός χρήστης" ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων που έχουν καταγραφεί παράνομα, συμμετέχει -ίσως όχι νομικά, αλλά σίγουρα κοινωνικά- στο αδίκημα. Και επιβραβεύει όσους μεταδίδουν το παράνομο περιεχόμενο.
«Θέλω να παιχτεί το DVD για να γίνουν ρόμπα.»
«Η αξίωση του κοινού για ενημέρωση δεν φτάνει μέχρι του σημείου να απαιτεί να λαμβάνει αυτό γνώση ευαίσθητων δεδομένων, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την προσβολή της αξίας του ανθρώπου με εξευτελισμό ή διαπόμπευση, έστω και αν αυτά είχαν ή όχι σημασία για την θεμελίωση του αξιόποινου χαρακτήρα συγκεκριμένων πράξεων. Παρόμοιος εξευτελισμός θα συνιστούσε κύρωση που βαίνει πέραν από τις ποινές που προβλέπονται από την έννομη τάξη και δεν είναι ανεκτός από αυτή.» (Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, απόφαση 100/2000)
Επιπλέον, μην ξεχνάμε ότι αυτή η «κύρωση» είναι ισόβια. Και ισοδυναμεί με τον κοινωνικό θάνατο.
e-lawyer
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου