Καταρχήν συνδέονται με τις πανομοιότυπες αδεξιότητες από κυβερνητικής πλευράς για το χειρισμό τους - εκ των υστέρων. Και με την εκκωφαντική μπαρουφολογία της αξιωματικής αντιπολίτευσης που αποπροσανατολίζει ακόμη και τον εαυτό της.
Τότε μια προφανή υπόθεση κατασκοπίας το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να την εκμεταλλευτεί ως ελληνικό Γουότεργκεϊτ και η κυβέρνηση να τη διευθετήσει σαν τεχνική βλάβη του τύπου «μπλέξαν οι γραμμές μας». Τώρα τι ακριβώς συμβαίνει;
Υπάρχει ο βασικός γαργαλιστικός μύθος της υπόθεσης: Κυβερνητικός αξιωματούχος περιπλέκεται ερωτικώς με συνεργάτιδά του. Η χαρά των «παραθυράτων». Αυτό είναι μόνο; Η περιπλεκόμενη υποδαυλίζει τη λίμπιντο του ευτραφούς παρτενέρ της για μια θέση αρχαιολόγου και όταν δεν την εξασφαλίζει μαγνητοσκοπεί τον εαυτό της -35 ετών γυναίκα- και επιδιώκει να τον ρίξει βορά στα θηρία της τηλεθέασης;
Κάτι σ’ αυτή την υπόθεση δεν είναι όπως φαίνεται. Δεν είναι ούτε καν όπως δεν φαίνεται. Μόνο η επιθυμία του διορισμού καθοδηγεί την πέτρα του σκανδάλου; Μόνο το πάθος της εκδίκησης την παροτρύνει να εξευτελίσει και να εξευτελιστεί; Μόνο ένα κύκλωμα ερασιτεχνών έδρασε με βιντεοσκοπήσεις, μοντάζ και διακίνηση του υλικού;
Δύσκολα το αποδέχεται κάνεις για μια γυναίκα που υποτίθεται ότι προσφέρει -εν ψυχρώ- το κορμί της για μια θέση στο Δημόσιο και για δυο τρεις Αγιάννηδες της νομικής πιάτσας.
Εκτός από τα τηλέφωνα-σκιές, μπορεί να έχουμε και κάμερες-σκιές; Μπορεί κάποιοι συστηματικά να ακούνε ή να παρακολουθούν σε ζωντανή μετάδοση δραστηριότητες πέριξ του Μεγάρου Μαξίμου και των δορυφόρων του; Μήπως εν προκειμένω η μοιραία γυναίκα και ό,τι την περιβάλλει είναι απλώς επιτήδειο δημιούργημα άλλων επιδιώξεων;
Επιστρέφουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε. Είναι η υπόθεση Ζαχόπουλου παραλλαγή της υπόθεσης των υποκλοπών; Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όπως έλεγε ο Αμερικανός γελοιογράφος Τζέιμς Θάρμπερ: «Είναι καλύτερα να ξέρεις τις ερωτήσεις, παρά τις απαντήσεις».
Τότε μια προφανή υπόθεση κατασκοπίας το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να την εκμεταλλευτεί ως ελληνικό Γουότεργκεϊτ και η κυβέρνηση να τη διευθετήσει σαν τεχνική βλάβη του τύπου «μπλέξαν οι γραμμές μας». Τώρα τι ακριβώς συμβαίνει;
Υπάρχει ο βασικός γαργαλιστικός μύθος της υπόθεσης: Κυβερνητικός αξιωματούχος περιπλέκεται ερωτικώς με συνεργάτιδά του. Η χαρά των «παραθυράτων». Αυτό είναι μόνο; Η περιπλεκόμενη υποδαυλίζει τη λίμπιντο του ευτραφούς παρτενέρ της για μια θέση αρχαιολόγου και όταν δεν την εξασφαλίζει μαγνητοσκοπεί τον εαυτό της -35 ετών γυναίκα- και επιδιώκει να τον ρίξει βορά στα θηρία της τηλεθέασης;
Κάτι σ’ αυτή την υπόθεση δεν είναι όπως φαίνεται. Δεν είναι ούτε καν όπως δεν φαίνεται. Μόνο η επιθυμία του διορισμού καθοδηγεί την πέτρα του σκανδάλου; Μόνο το πάθος της εκδίκησης την παροτρύνει να εξευτελίσει και να εξευτελιστεί; Μόνο ένα κύκλωμα ερασιτεχνών έδρασε με βιντεοσκοπήσεις, μοντάζ και διακίνηση του υλικού;
Δύσκολα το αποδέχεται κάνεις για μια γυναίκα που υποτίθεται ότι προσφέρει -εν ψυχρώ- το κορμί της για μια θέση στο Δημόσιο και για δυο τρεις Αγιάννηδες της νομικής πιάτσας.
Εκτός από τα τηλέφωνα-σκιές, μπορεί να έχουμε και κάμερες-σκιές; Μπορεί κάποιοι συστηματικά να ακούνε ή να παρακολουθούν σε ζωντανή μετάδοση δραστηριότητες πέριξ του Μεγάρου Μαξίμου και των δορυφόρων του; Μήπως εν προκειμένω η μοιραία γυναίκα και ό,τι την περιβάλλει είναι απλώς επιτήδειο δημιούργημα άλλων επιδιώξεων;
Επιστρέφουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε. Είναι η υπόθεση Ζαχόπουλου παραλλαγή της υπόθεσης των υποκλοπών; Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όπως έλεγε ο Αμερικανός γελοιογράφος Τζέιμς Θάρμπερ: «Είναι καλύτερα να ξέρεις τις ερωτήσεις, παρά τις απαντήσεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου