ις θεωρήσεις του, κατατάσσεται αμέσως στο κλαμπ των «ακροδεξιών κι εθνικιστών», ταυτίζεται συνήθως με το ΛΑ.Ο.Σ. και θεωρείται εχθρός του διαλόγου και της επιστημοσύνης. Αντίθετα, όποιος συμφωνεί με το ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ ανακηρύσσεται αυτομάτως σε μαχητή της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων και του διαλόγου.Η αρχή έγινε με το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, όπου κάθε είδους κριτική σε ένα πόνημα, που ένα μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας και του λαού απέρριψε ως αντιεπιστημονικό, ακατάλληλο προς χρήση, αντιστοιχούσε σε ψήφο εμπιστοσύνης στον εθνικισμό, στη μισαλλοδοξία και τη θρησκοληψία. Αίφνης το δικαίωμα στην άποψη και στην πολυφωνία αντικαταστάθηκε με το θέσφατο του ότι μόνο η επιστημονική ομάδα της Ιστορίας - και συγκεκριμένα εκείνη που συνέγραψε το εν λόγω βιβλίο - έχει δικαίωμα στην κρίση έναντι του έργου. Όσοι, δε, ιστορικοί δε συνεμορφώθησαν προς την παραπάνω υπόδειξη αντιμετώπιζαν πολύ σοβαρά την αμφισβήτηση του κύρους και της επιστημοσύνης τους. Όσο για τον απλό λαό, αυτός ταυτιζόταν με τη χιτλερική οχλοκρατία και τον ακροδεξιό συντηρητισμό, αν τόλμαγε όχι μόνο να διεκδικήσει ένα άλλο βιβλίο Ιστορίας που δε θα πρόσβαλλε την ιστορική μνήμη αλλά ακόμα κι αν ασκούσε μια απλή κριτική ή ζητούσε κάποιες διορθώσεις.
Αλήθεια, πού πήγε το δικαίωμα στην «πολυφωνία» που ευαγγελίζεται το εν λόγω σχήμα; Και ας μας πει επιτέλους τι είναι αυτή η πολυδιαφημιζόμενη πολυφωνία; Είναι μήπως η διατύπωση της ίδιας στοιχημένης άποψης με άλλα λόγια; Πώς αντιμετωπίζεται η αντιπαράθεση θέσεων στο βασίλειο της «πολυφωνίας»;
Μάλλον αποδεικνύεται πως τα όρια αυτής της «πολυφωνίας» δεν αντέχουν στην ιδεολογική αντιπαράθεση και στην ανατροπή τους γιατί στην ουσία έχουμε να κάνουμε με τη μία και μόνη φωνή του κοσμοπολιτισμού, που ως διαφορετικότητα ορίζει και αντέχει μόνο τον εαυτό του. Πρόκειται για μια «μονοφωνική πολυφωνία» που απαιτεί οι λαοί να στρογγυλεύουν την ιστορία, τα λόγια, τις αντιπαραθέσεις τους με τη «νέα τάξη», τις διεκδικήσεις και τα δικαιώματά τους για ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο μέλλον σε ένα ανώδυνο και συζητήσιμο σχήμα που βολεύει κάθε Αφέντη και δίνει μια ψευδή εικόνα της επαναστατικότητας σε κάθε Δούλο.
……………………
Πλησιάζοντας η 28η Οκτώβρη, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επανέφερε το ζήτημα των παρελάσεων ζητώντας εντόνως την κατάργησή τους ως φασιστικών και μιλιταριστικών γυμνασμάτ
ων. Και φυσικά όπως πάντα κάθε αντίθετη άποψη δαιμονοποιείται ως συγχρωτισμός με το ΛΑ.Ο.Σ. και τη Μεταξική ιδεολογία. Και το ερώτημα επανέρχεται με επιμονή: Κάθε διαφορετική άποψη απ' αυτή του εν λόγω συνασπισμού είναι εκ προοιμίου φασιστική; Αυτή είναι η κοινωνία της «διαφορετικότητας» που ευαγγελίζονται; Από τη στιγμή που η παρέλαση δεν είναι υποχρεωτική για όλους τους μαθητές, αλλά μόνο για όσους επιλέξουν να συμμετέχουν, γιατί δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα αυτών που επιλέγουν τη συμμετοχή;
…………………….
Ορισμένες φορές αναρωτιέσαι σε τι ακριβώς
διέφεραν ο Αγών του Χίτλερ με τις ταινίες της Ρίφενσταλ.
Και πάντα καταλήγεις στο ίδιο συμπέρασμα:
Αντικαθρεφτίσματα του ίδιου νομίσματος...
Βασιλεία ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου