Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2008

Το ροκ είναι σκληρό όταν ο El Greco ακούει Ψαραντώνη!

Δεν θα κάνω σχόλια για την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή "El Greco". Το έχουν κάνει ήδη άλλοι πιο ειδικοί από εμένα. Και να θέλω δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Όλοι όμως έχουν συμφωνήσει για τη μουσική της ταινίας από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Είναι εξαιρετική. Κυριαρχεί η μουσική της λύρας του Ψαραντώνη. Εκτός από τη σκηνή που παίζει ο ίδιος μετά από μία φονική μάχη στον Ψηλορείτη, η μουσική του μέγιστου των λυράρηδων κατά τον Μάνο Χατζηδάκη ακούγεται αρκετές φορές στην ταινία. Ο απόκοσμος και αρχέγονος ήχος της λύρας του Ψαραντώνη αγκαλιασμένος με την πέτρα του Ψηλορείτη, με τις εικόνες και τα χρώματα από τους πίνακες του Θεοτοκόπουλου. Το μαγικό δοξάρι του ελευθερώνει θαρρείς την ενέργεια της ψυχής του. Ταίριαξε τόσο όμορφα με τη συμπαντική μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου όπως είπε ο Γιάννης Σμαραγδής. Στην ταινία παίζει ζωντανά τον ανωγιανό πηδηχτό και οι χορευτές-πολεμιστές απογειώνονται στον ουρανό πάνω από το Ιδαίο Αντρο. Σαν τους Ιδαίους Δάκτυλους. Σαν τους "Κουροτρόφους χοροπηδηχτές Κουρήτες". Η ψυχή που έφτιαξε τον Ψαραντώνη περιέχει τους τόπους, τα βουνά και τον ουρανό της Κρήτης. Αυτόν τον ουρανό ζωγράφιζε ο Θεοτοκόπουλος στο Τολέδο λέει ο καθηγητής Γιάννης Σακελλαράκης. Η ψυχή που έφτιαξε τον Ψαραντώνη περιέχει ακέραιες τις εικόνες της πατρίδας που πήρε μαζί του ο νεαρός Ελ Γκρέκο όταν άφησε τον Χάνδακα για τη Βενετία....


Έσβησε αέρας το κερί,
που κράτουνα στη χέρα
κι είναι για μένα η ζωή,
σκοτίδι νύχτα μέρα.

Άντρας που δεν εκάτεχε
τα μάτια του πως κλαίνε,
αγάπησε και τρέξανε
σα ντου μωρού που λένε.
Βασικός Μέτοχος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Διοξίδιο της παραπληροφόρησης, της φύσης, της πολιτικής, της κακομοιριάς, της open democracy, της μπλογκόσφαιρας, της διαφθοράς, της διαπλοκής, του μπουγαδοκόφινου, της σάτιρας και κάθε βαρονίας.