Ευχαριστώ, δε θα πάρω!

Η υπόθεση Ζαχόπουλου αν ανέδειξε ένα πραγματικά μείζον ζήτημα αυτό είναι η κατάσταση των ελληνικών ΜΜΕ. Η αναγωγή περιορισμένης σημασίας ειδήσεων σε κοσμοϊστορικά γεγονότα τα οποία, υποτίθεται, συγκλονίζουν την κοινή γνώμη ή αποτελούν σκάνδαλα ολκής μόνο συμπτωματική δεν είναι.

Το πρόσφατο παρελθόν είναι ενδεικτικό. Πλήθος υποθέσεων ήρθε στο φως την τελευταία τετραετία: υποκλοπές, καρτέλ γάλακτος, δομημένα ομόλογα, απαγωγές των Πακιστανών... Ακόμη και στις περιπτώσεις που πράγματι φαινόταν να υπάρχει ζήτημα και ποινικά κολάσιμο, οι υπερβολές που συνόδευσαν την παρουσίαση των υποθέσεων αυτών έφεραν τελικά τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Με έναν βομβαρδισμό βερμπαλισμών του τύπου "μείζονα κυβερνητική κρίση", "πλήγμα στην αξιοπιστία του Καραμανλή", "γαλάζια παιδιά και κουμπάροι", "χρήμα με συγκεκριμένη κατεύθυνση", "βαλίτσες με όνομα και επώνυμο" κ.λπ. η κοινή γνώμη οδηγήθηκε σε μία, τρόπον τινά, απευαισθητοποίηση. Οι ακραίες συμπεριφορές πολιτικών τε και δημοσιογράφων μπούχτισαν τελικά τον κόσμο, που γρήγορα, εξαιτίας της κοπιαστικής ανακύκλωσης προσώπων και αυθαίρετων θέσεων χωρίς προσθήκη πραγματικά νέων στοιχείων, αδιαφόρησε.

Αυτό θα γίνει μοιραία και με την υπόθεση Ζαχόπουλου. Οι αηδιαστικές υπερβολές ακούστηκαν πριν καλά καλά ο πρώην γ.γ. μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Χωρίς καν να ξέρει κανείς τι συνέβη, ο Ζαχόπουλος μετετράπη στον πλέον διεφθαρμένο αξιωματούχο.

η συνέχεια στην Ελληνική Πολιτική