Η σκανδαλοθηρία ως εργαλείο πολιτικής

Μαύρο Φως

Στην τρέχουσα συγκυρία η καταιγιστική σκανδαλολογία και οι εκστρατείες υπέρ της κάθαρσης και της διαφάνειας που ξεπηδούν από τον εσωτερικό ανταγωνισμό των ολιγαρχικών συσπειρώσεων, τους πολιτικούς και ιδεολογικούς διακομιστείς των καθώς και των ΜΜΕ , πρωταρχικά είναι στρατευμένη στην ιδεολογικοπολιτική παραπλάνηση και τον αποπροσανατολισμό των Ελλήνων εργαζομένων. Προέχει λοιπόν να ποδηγετηθεί η έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια, να εμποδιστεί ο πολλαπλασιασμός, η ενδυνάμωση και η συσσώρευση των σποραδικών αντιστάσεων προς την αυτοτελή είσοδο στη πολιτική σκηνή ενός καινούργιου λαϊκού κινήματος που θα αμφισβητούσε δυναμικά τη παρασιτική νεοαστική ηγεμονία και την ιμπεριαλιστική νέα τάξη στην Ελλάδα.

Ειδικότερα το σκανδαλοθηρικό «reality show», η εκτροφή και η προώθηση ενός άκρως νοσηρού κλίματος στο πολιτικό τοπίο με αφορμή την «υπόθεση Ζαχόπουλου» εξυπηρετεί πολλαπλές επιδιώξεις:

1-Ικανοποιεί τις ανάγκες της αδυσώπητης ενδοκαπιταλιστικής σύγκρουσης μέσα στην οποία στροβιλίζονται και αντιπαρατίθενται επιχειρηματικές μερίδες, εκδοτικοί και δημοσιογραφικοί παράγοντες, πολιτικά κυκλώματα, που προσβλέπουν με την ποδηγέτηση των εξελίξεων και τον επανακαθορισμό των διαδικασιών στο κομματικό-πολιτικό σύστημα σε βάρος των λαϊκών τάξεων να επαυξήσουν την ασύδοτη αρπαγή του κοινωνικού πλούτου για λογαριασμό τους.

2-Καθώς το μεταπολιτευτικό δικομματικό πολιτικό σύστημα έχει βραχυκυκλωθεί σε μια αφασική και απαξιωτική φάση και αντιμετωπίζει μια προϊούσα κρίση εκπροσώπησης και νομιμοποίησης, τα ΜΜΕ τροφοδοτούν και επιταχύνουν αυτή την πορεία προσβλέποντας στην μεγέθυνση του δικού τους ρόλου ως καθοριστικών φορέων της πολιτικής σκηνής…….Ειδικότερα στην «υπόθεση Ζαχόπουλου» τα ΜΜΕ τσαλαβουτούν στο βούρκο της «ροζ» δημοσιογραφίας με δημοσιεύσεις φωτογραφιών και μειωτικούς χαρακτηρισμούς γεγονός που συνιστά μέγιστη σκανδαλοθηρική εξαχρείωση. Αποκαλύπτεται ολοκάθαρα η κρίση των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» καθώς δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με την τυπική αναίρεση της συνταγματικής αρχής πως η ιδιωτική ζωή των πολιτών είναι απαραβίαστη αλλά έχουμε την ουσιαστική κατάργηση της προσωπικής ελευθέριας, της αυτοδιάθεσης και της αξιοπρέπειας.

3-Η ταχύρυθμη και γενικευμένη ρευστοποίηση που χαρακτηρίζει τα «αλλούβια εδάφη» του σημερινού πολιτικού τοπίου, οι προσδοκίες αναδιαμόρφωσης του κομματικού και κυβερνητικού χάρτη, υπερπροσδιορίζονται από το παρεμβατισμό δυναμικών ομάδων της ολιγαρχίας ώστε να υπονομευθεί και να καταλυθεί η καραμανλική ηγεμονία, να καθηλωθεί η ριζοσπαστική αριστερά και το ΚΚΕ, ώστε να διανοιχτεί μια «πύλη εισόδου» είτε στη «γερμανοποίηση» είτε στην «ιταλοποίηση» της πολιτικής σκηνής, με μεταβολές ηγεσιών ή νέα κόμματα και με κυβερνήσεις συνεργασίας. Αυτά δε με τη πάγια και πολύτιμη συνεπικουρία κυρίως της πτέρυγας Μητσοτάκη / Μπακογιάννη, του εκκολαπτόμενου βενιζελικού «πόλου» και του «lifestyle» ανατιμημένου ΣΥΡΙΖΑ.

4-Οι παραπάνω εξελίξεις αλληλεξαρτώνται και από μια παράμετρο εξωτερικών δρώντων που ορίζουν μια νεοταξική πηγή υπονόμευσης του Καραμανλή και αποσταθεροποίησης του ελληνικού πολιτικού σκηνικού. Οι προβληματισμοί και οι «ζυμώσεις» για μετατοπίσεις προσανατολισμών, συμφερόντων και δεσμών προς τη ρωσική πλευρά, είναι σίγουρα υπαρκτές σε ένα μικρό τμήμα της εγχώριας ελίτ και έχει την υποστήριξη της λαϊκής πλειοψηφίας. Η καραμανλική κατεύθυνση είναι εξισορροπητική και δεν υπάρχει περίπτωση να προχωρήσει πέρα από την επικίνδυνη «κόκκινη γραμμή» διασαλεύοντας σε βάθος τις σχέσεις με τον ευρωατλαντισμό. Παρόλα αυτά οι «ρωσικές» κινήσεις του πρωθυπουργού ιχνογραφούν πάνω στο καμβά της εξωτερικής πολιτικής ένα διακριτικό χρωματισμό «επανεθνικοποίησης του ελάχιστου» σε ορισμένους τομείς που αφορούν στη διακίνηση των ενεργειακών προμηθειών (αγωγοί φυσικού αερίου και πετρελαίου), στη χαμηλή διαφοροποίηση των πηγών στα οπλικά συστήματα, στην αναγκαιότητα μιας στοιχειώδους πολυμέρειας των διεθνών συμμαχιών κ.α. Πέρα από το ECFR.EU του Σόρος που αποκαλεί Ελλάδα-Κύπρο «δούρειους ίππους» της Ρωσίας μέσα στην Ε.Ε., μια πρόσφατη έκθεση της Επιτροπής Έρευνας του αμερικανικού Κογκρέσου προς ενημέρωση των μελών της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων θεωρεί «αγκάθι» για τις σχέσεις ΗΠΑ και Ελλάδας την ενδυνάμωση των ενεργειακών δεσμών της με τη Ρωσία. Σημειώνεται χαρακτηριστικά: «Την κυβέρνηση Μπους προβληματίζει ότι οι ενεργειακοί δεσμοί της Ελλάδας με τη Ρωσία μπορεί να υποσκάψουν την προσπάθεια της Ευρώπης να εξασφαλίσει ενεργειακή ανεξαρτησία, μέσα από πολυδιάσπαση των ενεργειακών πηγών». Ας σημειωθεί επιπρόσθετα πως η Ελλάδα, (και ορισμένες χώρες της Ε.Ε.) δεν πειθαρχεί απόλυτα στον «παγκόσμιο αντιτρομοκρατικό πόλεμο» (Ιράκ).

Ολόκληρο το άρθρο στο «Τηλέπλαγκτοι Πλάναι»