O Βλαντιμίρ Πούτιν επέλεξε να στείλει ως μόνιμο αντιπρόσωπο της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ, στις Βρυξέλες, τον αρχηγό του εθνικιστικού κόμματος “Ροντίνα” (Πατρίδα), Δημήτρι Ρογκόζιν. Ο συναγωνιστής Ρογκόζιν αποτελεί μία εξέχουσα προσωπικότητα στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, στο κίνημα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και ανεξαρτησίας κ
αι έχει παίξει τεράστιο ρόλο στην ρωσική εξωτερική πολιτική. Σε αντίθεση με το ακροδεξιό, φιλελεύθερο και σωβινιστικό κόμμα του Ζιρινόφσκι, το αντι-μεταναστευτικό κόμμα “Ροντίνα” (Πατρίδα) μπορεί χαρακτηρίζεται πραγματικά ως ένας από τους πιο ελπιδοφόρους εθνικιστικούς φορείς της Ρωσίας μετά το ιδεολογικά καθαρότερο “PDNI”. Πολλοί το χαρακτηρίζουν και ως μετα-εθνικοσοσιαλιστικό καθώς διέπεται πράγματι από τις πολιτικές τάσεις του παλιού ρωσικού Εθνικοσοσιαλισμού. Υπό την ηγεσία του Ρογκόζιν, κατάφερε να μαζέψει (ή να αφαιμάξει) και να συσπειρώσει αρκετά από τα καλύτερα στελέχη από όλες τις εθνικιστικές και εθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις της χώρας, να τους μεταλλάξει σε ένα πιο σύγχρονο προφίλ (ρίχνοντας φυσικά νερό στο κρασί της καθαρότητας) και να τους οδηγήσει στην Ρωσική Δούμα με φανατική λαϊκή υποστήριξη. Τελικά ο Ρογκόζιν παρέσυρε στην αγκαλιά του το μισό σχεδόν επαναστατικό κίνημα της χώρας (το άλλο μισό παραμένει επαναστατικό) και κατόπιν ο ίδιος κατέληξε στην αγκαλιά του Πούτιν. Το μέλον θα δείξει αν από όλη αυτή την πορεία θα βγει κάτι καλό.
αι έχει παίξει τεράστιο ρόλο στην ρωσική εξωτερική πολιτική. Σε αντίθεση με το ακροδεξιό, φιλελεύθερο και σωβινιστικό κόμμα του Ζιρινόφσκι, το αντι-μεταναστευτικό κόμμα “Ροντίνα” (Πατρίδα) μπορεί χαρακτηρίζεται πραγματικά ως ένας από τους πιο ελπιδοφόρους εθνικιστικούς φορείς της Ρωσίας μετά το ιδεολογικά καθαρότερο “PDNI”. Πολλοί το χαρακτηρίζουν και ως μετα-εθνικοσοσιαλιστικό καθώς διέπεται πράγματι από τις πολιτικές τάσεις του παλιού ρωσικού Εθνικοσοσιαλισμού. Υπό την ηγεσία του Ρογκόζιν, κατάφερε να μαζέψει (ή να αφαιμάξει) και να συσπειρώσει αρκετά από τα καλύτερα στελέχη από όλες τις εθνικιστικές και εθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις της χώρας, να τους μεταλλάξει σε ένα πιο σύγχρονο προφίλ (ρίχνοντας φυσικά νερό στο κρασί της καθαρότητας) και να τους οδηγήσει στην Ρωσική Δούμα με φανατική λαϊκή υποστήριξη. Τελικά ο Ρογκόζιν παρέσυρε στην αγκαλιά του το μισό σχεδόν επαναστατικό κίνημα της χώρας (το άλλο μισό παραμένει επαναστατικό) και κατόπιν ο ίδιος κατέληξε στην αγκαλιά του Πούτιν. Το μέλον θα δείξει αν από όλη αυτή την πορεία θα βγει κάτι καλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου