Ζούμε μια ιστορική στροφή βαθύτατης σήψης. Οι πνιγηρές αναθυμιάσεις της καταγράφονται παντού: στον άχρωμο πολιτικό λόγο, στο αναιμικό πρόσωπο των πολιτικών και των διανοουμένων, στην ομοιομορφία της μετριότητας, στην κυριαρχία των επιπλεόντων φελλών, στη δημοσιογραφική διαστροφή και αλητεία.
Το στίγμα του πολιτικού λόγου το δίνει το άχρωμο και σκυθρωπό γουργουρητό που ακούμε, όμοιο με αυτό της μηχανικής κίνησης του τροχού: Γλώσσα αφυδατωμένη, μια νεκρή γλώσσα.
Η απουσία οραμάτων, ιδεών και συναισθημάτων υποκαθίσταται από τη μικρολογία, το κουτσομπολιό, τις άχρωμες διαμάχες, τη φλύαρη ασυναρτησία και τον τηλεοπτικό κομπασμό της ανοησίας.
Η κοινωνική και πολιτική ζωή καταδυναστεύεται από τον ηδονικό λόγο των μύθων, τα πολιτικά σοφίσματα, την κακογουστιά και τα αστυνομικά σενάρια. Οι αγώνες ανάμεσα στα κόμματα έχουν καταλήξει σε φιλονικίες ανάμεσα σε «μαφιόζικες» κλίκες, σε υβριολόγιο του παζαριού και στα «προσωπικά» του χειρίστου είδους: Οι ιδέες μεταμορφώνονται σε λάσπες.
Η πιο ακραία, αποκρουστική και ισοπεδωτική μορφή αυτού του λόγου είναι τα παραληρήματα του «εκσυγχρονιστικού»-πράσινου παρακράτους: Ο ταριχευμένος λόγος του πολιτικού σκοταδισμού με τη λεκτική ετικέτα της προοδευτικότητας!!!
ΟΛΟΙ αυτοί οι «εκσυγχρονιστές» γενίτσαροι που παρελαύνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα (με μακάβριες γκριμάτσες τον Κουναλάκη και Σία), από κοινού με τη δημοσιογραφική «λεπρή καμαρίλα», αποτελούν τους σύγχρονους σκοταδιστές με τις παλιές μάσκες της «αριστεροσύνης».
Η θορυβώδης ηχώ, πλαστικής, εικονικής, τηλεοπτικής κατασκευής είναι ο «νέος» «αριστερός» λόγος του ΣΥΡΙΖΑ. Γνήσιο τέκνο αυτού του «αριστερού», καταναλωτικού, αγοραίου τελετουργικού θεάματος είναι ο Τσίπρας: Το υποπροϊόν του τηλεοπτικού ολοκληρωτισμού.
Η άλλη μακάβρια μορφή αυτού του λόγου (το δίδυμο αδελφάκι του «προοδευτικού» σκοταδισμού) είναι η παρωχημένη ακροδεξιά δημαγωγία του Καρατζαφέρη: Ο λόγος που κερδοσκοπεί πρόστυχα πάνω στην προστυχιά της ανοησίας και ιδιαίτερα της τηλεοπτικής ανοησίας. Γι’ αυτό προβάλλεται και αφηνιασμένα από τη «λεπρή καμαρίλα».
Το στίγμα του πολιτικού λόγου το δίνει το άχρωμο και σκυθρωπό γουργουρητό που ακούμε, όμοιο με αυτό της μηχανικής κίνησης του τροχού: Γλώσσα αφυδατωμένη, μια νεκρή γλώσσα.
Η απουσία οραμάτων, ιδεών και συναισθημάτων υποκαθίσταται από τη μικρολογία, το κουτσομπολιό, τις άχρωμες διαμάχες, τη φλύαρη ασυναρτησία και τον τηλεοπτικό κομπασμό της ανοησίας.
Η κοινωνική και πολιτική ζωή καταδυναστεύεται από τον ηδονικό λόγο των μύθων, τα πολιτικά σοφίσματα, την κακογουστιά και τα αστυνομικά σενάρια. Οι αγώνες ανάμεσα στα κόμματα έχουν καταλήξει σε φιλονικίες ανάμεσα σε «μαφιόζικες» κλίκες, σε υβριολόγιο του παζαριού και στα «προσωπικά» του χειρίστου είδους: Οι ιδέες μεταμορφώνονται σε λάσπες.
Η πιο ακραία, αποκρουστική και ισοπεδωτική μορφή αυτού του λόγου είναι τα παραληρήματα του «εκσυγχρονιστικού»-πράσινου παρακράτους: Ο ταριχευμένος λόγος του πολιτικού σκοταδισμού με τη λεκτική ετικέτα της προοδευτικότητας!!!
ΟΛΟΙ αυτοί οι «εκσυγχρονιστές» γενίτσαροι που παρελαύνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα (με μακάβριες γκριμάτσες τον Κουναλάκη και Σία), από κοινού με τη δημοσιογραφική «λεπρή καμαρίλα», αποτελούν τους σύγχρονους σκοταδιστές με τις παλιές μάσκες της «αριστεροσύνης».
Η θορυβώδης ηχώ, πλαστικής, εικονικής, τηλεοπτικής κατασκευής είναι ο «νέος» «αριστερός» λόγος του ΣΥΡΙΖΑ. Γνήσιο τέκνο αυτού του «αριστερού», καταναλωτικού, αγοραίου τελετουργικού θεάματος είναι ο Τσίπρας: Το υποπροϊόν του τηλεοπτικού ολοκληρωτισμού.
Η άλλη μακάβρια μορφή αυτού του λόγου (το δίδυμο αδελφάκι του «προοδευτικού» σκοταδισμού) είναι η παρωχημένη ακροδεξιά δημαγωγία του Καρατζαφέρη: Ο λόγος που κερδοσκοπεί πρόστυχα πάνω στην προστυχιά της ανοησίας και ιδιαίτερα της τηλεοπτικής ανοησίας. Γι’ αυτό προβάλλεται και αφηνιασμένα από τη «λεπρή καμαρίλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου