Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2008

Ανάθεμα στη δημοσιογραφία των πεντήκοντα απατεώνων.

Ποιος να περίμενε ότι 42 μήνες μετά το θρίαμβο της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του Μαρτίου 2004 και πέντε μήνες μετά τη νέα νίκη της τον περασμένο Σεπτέμβριο η δόλια πατρίδα θα τσουρουφλιζόταν στη σημερινή βαθιά κρίση: Ήτοι να κυλιέται στο βούρκο της διαφθοράς, με τους πολίτες της να πληρώνουν 613 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο σε «λαδώματα»; Με την εγκληματικότητα να έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις, αυξημένη κατά 18%; Και, το χειρότερο, με την «τέταρτη εξουσία» της, τον (πάλαι ποτέ αδιάφθορο και αγωνιστικό) Τύπο, να αποπνέει βρόμα και δυσωδία από κορυφής μέχρις ονύχων; Τόσο που μια φίλη παρουσιάστρια να μου εκμυστηρευθεί προχθές ότι θα βγάλει από το αυτοκίνητό της το σήμα της Ένωσης Συντακτών, γιατί φοβάται ξέσπασμα εξαγριωμένων πολιτών κατά παντός δημοσιογράφου!
Θα μου πουν οι φίλοι της από δω πλευράς: Τι υπονοείς με αυτά; Ότι φταίει ο Καραμανλής και η κυβέρνησή του για την απίστευτη κατρακύλα; Όχι βέβαια. Ο κόσμος ξέρει ότι η σημερινή κυβέρνηση ναι μεν τα έχει κάπως χαμένα, δεν παράγει όμως διαφθορά, γι’ αυτό και τη φέρνει πολύ μπροστά στην «παράσταση νίκης», γι’ αυτό και ψηφίζει μονίμως τον Καραμανλή ως «καταλληλότερο πρωθυπουργό». Το λάθος που έκανε από την αρχή είναι ότι έβαλε μεγάθυμα σφουγγάρι στις αμαρτίες της σοσιαλιστικής εικοσαετίας. Δεν έστειλε μερικούς απατεώνες στη φυλακή. Δεν έσπρωξε ορμητικά τις μεταρρυθμίσεις. Δεν έδεσε «χειροπόδαρα» τους βαρόνους των ΜΜΕ, απέτυχε παταγωδώς στους επικοινωνιακούς χειρισμούς. Ο δε Καραμανλής ατύχησε στις επιλογές κάποιων υπουργών και στελεχών του, καλή ώρα ο Ζαχόπουλος. Κι έτσι έφτασε η δόλια Ελλάδα να χαζεύει επί ένα μήνα το φουσκωμένο μπαλόνι της Ζαχοπουλειάδας και (ήμαρτον, Κύριε!) να είναι ήδη χωρισμένη ανάμεσα σε «Θέμο» και σε «Μάκη»! Και να αναμένει εναγωνίως το «όνομα αυτού»!........................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Διοξίδιο της παραπληροφόρησης, της φύσης, της πολιτικής, της κακομοιριάς, της open democracy, της μπλογκόσφαιρας, της διαφθοράς, της διαπλοκής, του μπουγαδοκόφινου, της σάτιρας και κάθε βαρονίας.