Π ριν από λίγες μέρες η Ευρώπη (και φυσικά και η Ελλάδα) γιόρτασε την «Ημέρα Μνήμης Εβραίων Μαρτύρων του Ολοκαυτώματος», με τελετές, ομιλίες και καταθέσεις στεφάνων.
Και όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος γεννάται το ερώτημα αν η μέρα αυτή πρέπει να αφορά μόνο τους Εβραίους και όχι και τα άλλα θύματα που πέθαναν στα στρατόπεδα των ναζί, όπως Τσιγγάνοι, ομοφυλόφιλοι, αντιστασιακοί και ψυχικά ασθενείς.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το 95% των θυμάτων του Ολοκαυτώματος ήταν Εβραίοι και πέθαναν μόνο και μόνο επειδή ήταν Εβραίοι. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που πολλοί Εβραίοι πιστεύουν πως το Ολοκαύτωμα είναι αποκλειστικά δική τους τραγωδία και ως εκ τούτου η Ημέρα Μνήμης τους ανήκει.
Παρ’ όλα αυτά πιστεύω ότι το Ολοκαύτωμα, αυτό το τρομερό έγκλημα της ανθρωπότητας, δεν είναι θέμα αριθμών. Είναι θέμα τερατώδους νοοτροπίας. Δεν έχει σημασία αν πέθαναν περισσότεροι Εβραίοι ή Τσιγγάνοι κ.ά.
Το έγκλημα του Ολοκαυτώματος είναι ότι αθώοι άνθρωποι πήγαν στους θαλάμους αερίων μόνο και μόνο διότι είχαν την ατυχία να γεννηθούν με κάποια ιδιαιτερότητα που δεν άρεσε στους ναζί, όπως Εβραίοι, Τσιγγάνοι, ομοφυλόφιλοι, ψυχικά ασθενείς.
………………………………..
Παρένθεση, όσοι ταυτίζουν το Ολοκαύτωμα με τα διαδραματιζόμενα στο Ισραήλ και τα κατεχόμενα εδάφη, ή αντιστόρητοι είναι ή βλάκες ή και τα δύο. Κλείνει η παρένθεση.
Αν ήταν στο χέρι μου η ημέρα μνήμης θα ήταν «Ημέρα Μνήμης Θυμάτων του Ολοκαυτώματος και Ρατσισμού».
Το Ολοκαύτωμα είναι ένα ρατσιστικό έγκλημα και ο ρατσισμός πρέπει να καταπολεμάται παντού και πάντα. Και όσο περισσότεροι ανήκουν στο κίνημα αυτό τόσο λιγότερες οι πιθανότητες να ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο.
Ας θυμηθούμε τι είπε ο καθολικός ιερέας Νιμέγιερ:
«Οταν έπιασαν τους Εβραίους δεν φώναξα διότι δεν ήμουν Εβραίος. Οταν έπιασαν τους κουμμουνιστές δεν φώναξα διότι δεν ήμουν κουμμουνιστής.
Οταν έπιασαν εμένα φώναξα αλλά δεν υπήρχε κανείς να με ακούσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου