Η συγκεκριμένη αγγλική έκφραση που χρησιμοποιείται ως τίτλος της παρούσης ΑΠΟΨΗΣ («Οι ακαθαρσίες έπεσαν πάνω στον ανεμιστήρα») είναι αντιπροσωπευτική των όσων τραγελαφικών ζει ο χώρος των ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες. Ισως δε, είναι η πρώτη φορά που ένα σκάνδαλο, αν και αποκαλύπτεται σε πολιτικό περιβάλλον, «λερώνει» λιγότερο ή και καθόλου -ως αποτέλεσμα της περιστροφής του ανεμιστήρα και των ακαθαρσιών που εξακοντίζει- πολιτικούς. Αντιθέτως, δεν τη γλιτώνει η συμπαθής μας τάξη των δημοσιογράφων. Είναι τυχαίο ότι οι πολίτες πάντοτε, όταν ερωτώνται, μας κατατάσσουν χαμηλά στην κλίμακα της αξιοπιστίας των θεσμών; Ανεξαρτήτως του αν και αυτοί αρέσκονται στο «να κοιτούν από την κλειδαρότρυπα» που τους ανοίγουμε… Μας κατατάσσουν δε χαμηλά διότι αξιολογούν, όχι τους πολλούς και έντιμους βιοπαλαιστές, εργάτες της ενημέρωσης, αλλά τους λίγους φαιδρούς που με τις ακρότητες και τη σκοτεινή συμπεριφορά τους «σφραγίζουν» τη δημοσιογραφική τάξη. Αλλά και τη διαπομπεύουν.
Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα εμφανίζουν από τη Μεταπολίτευση και μετά την εξής ακραία εξέλιξη. Από το φίμωμα πέρασαν στην ασυδοσία, εν ονόματι της ελευθερίας έκφρασης που στη χώρα μας, όπως κάθε ελευθερία, είναι πολύ παρεξηγημένη ως έννοια. Αυτού του είδους η ακραία συμπεριφορά δεν θα ήταν δυνατόν να μη συνοδεύει μια γενικότερη κοινωνική χαλάρωση και παρακμή. Μια παρακμή που, εδώ και χρόνια, βιώνουμε και που αντικατοπτρίζεται στα λαδώματα και τις δωροληψίες στην κρατική μηχανή και στο «μαύρο» χρήμα που δυναστεύει την οικονομία.
Πάντοτε είχαμε στα ΜΜΕ παραδείγματα υπέρβασης ορίων. Το αν η ενημέρωση που υπερβαίνει τα όρια βρίσκει ανταπόκριση σε αυξημένες κυκλοφορίες ή σε υψηλά ποσοστά τηλεθέασης, αυτή η «επιτυχία» είναι παραπλανητική. Διότι δεν σημαίνει και αποδοχή της υπέρβασης. Απλώς ικανοποιείται το αυξημένο ανθρώπινο ένστικτο περιέργειας, καθώς και ψήγματα της ανθρωποφαγικής μας τάσης, που καλλιεργεί η ανθρώπινη μισαλλοδοξία. Χαρακτηριστικά της παρακμής που προαναφέρθηκε.
Και σ’ άλλα με υγεία, λοιπόν…
Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα εμφανίζουν από τη Μεταπολίτευση και μετά την εξής ακραία εξέλιξη. Από το φίμωμα πέρασαν στην ασυδοσία, εν ονόματι της ελευθερίας έκφρασης που στη χώρα μας, όπως κάθε ελευθερία, είναι πολύ παρεξηγημένη ως έννοια. Αυτού του είδους η ακραία συμπεριφορά δεν θα ήταν δυνατόν να μη συνοδεύει μια γενικότερη κοινωνική χαλάρωση και παρακμή. Μια παρακμή που, εδώ και χρόνια, βιώνουμε και που αντικατοπτρίζεται στα λαδώματα και τις δωροληψίες στην κρατική μηχανή και στο «μαύρο» χρήμα που δυναστεύει την οικονομία.
Πάντοτε είχαμε στα ΜΜΕ παραδείγματα υπέρβασης ορίων. Το αν η ενημέρωση που υπερβαίνει τα όρια βρίσκει ανταπόκριση σε αυξημένες κυκλοφορίες ή σε υψηλά ποσοστά τηλεθέασης, αυτή η «επιτυχία» είναι παραπλανητική. Διότι δεν σημαίνει και αποδοχή της υπέρβασης. Απλώς ικανοποιείται το αυξημένο ανθρώπινο ένστικτο περιέργειας, καθώς και ψήγματα της ανθρωποφαγικής μας τάσης, που καλλιεργεί η ανθρώπινη μισαλλοδοξία. Χαρακτηριστικά της παρακμής που προαναφέρθηκε.
Και σ’ άλλα με υγεία, λοιπόν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου