Μάκης ο Μέγας Ιεροεξεταστής!

Δεν είναι άτομο, δεν έχει πρόσωπο. Είναι μία Ιδέα, μια οντότητα στον πλατωνικό κόσμο των Ιδεών. Οι Ιδέες είναι άφθαρτες και αναλλοίωτες. Εμείς εδώ στον κόσμο των αισθητών πραγμάτων είμαστε αντίγραφα των Ιδεών. Είμαστε είδωλα και φθηνές απομιμήσεις τους.

Έτσι και ο Μάκης. Όταν αναφέρεται στον εαυτόν του λέει ο Δημοσιογράφος. Αναφέρεται δηλαδή κατ ευθείαν στην αιώνια Ιδέα του Δημοσιογράφου πού βρίσκεται έξω από τον ψεύτικο τούτο κόσμο. Γιατί το άτομο είναι φθαρτό, ατελές και ανεπαρκές. Με πάθη και αδυναμίες. Είναι απλώς ένα υποκείμενο. Και υποκείμενα δημοσιογράφοι υπάρχουν πολλοί. Δημοσιογράφος όμως ένας, γιατί μία είναι και η Ιδέα του Δημοσιογράφου. Το υποκείμενο λοιπόν πού αναφέρεται απ ευθείας στην Ιδέα, αντί να πει το όνομα του ή τέλος πάντων αντί να μιλήσει σε πρώτο πρόσωπο, ταυτίζεται με την Ιδέα και έτσι από δημοσιογράφος γίνεται ο Δημοσιογράφος.

Όπως στην πλατωνική εποχή πού ο κόσμος κινδύνευε από τον γνωστικό και ηθικό σχετικισμό των σοφιστών. Υπήρχε ανάγκη για ένα απόλυτο γνωστικό κριτήριο της αλήθειας και ο Πλάτων το βρήκε στις Ιδέες. Έτσι και τώρα. Έχουμε ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε από ένα τέτοιο απόλυτο κριτήριο αληθείας. Τι να πουν τα κόμματα; Τι να πουν οι πολιτικοί; Όλο ψέματα. Τι είναι δίκαιο, τι είναι σωστό, τι είναι άντρας, τι είναι γυναίκα; Τι να πουν οι δημοσιογράφοι; Αγράμματοι, ρουφιάνοι, πουλημένοι. Δεν χρειαζόμαστε δημοσιογράφους. Χρειαζόμαστε τον Δημοσιογράφο! Και επειδή ψάχνουμε-ψάχνουμε και δεν τον βρίσκουμε, τον βρίσκει Εκείνος στον εαυτόν του και αυτοαποκαλείται «ο Δημοσιογράφος». Το απόλυτο κριτήριο της αλήθειας υπάρχει και σήμερα. Ο Δημοσιογράφος πλέον έχει κάθε δικαίωμα να κρίνει τους πάντες και τα πάντα. Να είναι ο κατήγορος και ο τιμωρός. Ο μπάτσος και ο εισαγγελέας. Ο Γιατρός και ο παιδαγωγός.

Τώρα με ότι θέμα καταπιάνεται ο Δημοσιογράφος στις βαρυσήμαντες τηλεοπτικές εκπομπές του χάνει την πραγματική του υπόσταση και γίνεται ιδέα. Μια ιδέα είναι τα σκάνδαλα. Όλοι τα ίδια κάνουνε. Μια ιδέα είναι το φακελάκι. Δεν υπάρχει γιατρός πού να μην τα παίρνει. Μια ιδέα είναι η λαμογιά. Όλοι λαμόγια είναι. Συνηθίσαμε. Ο πραγματικός κόσμος χάνει τη σημασία του. Όλα εξατμίζονται κάτω από την ρομφαία του Δημοσιογράφου. Τώρα σημασία έχει μόνο ο κόσμος της τηλεόρασης. Ο σύγχρονος κόσμος των ιδεών και απόλυτων αξιών. Αξίζει μόνο ότι πουλάει και κάνει νούμερα. Όλα τα άλλα είναι ψεύτικα.

Χθες το βράδυ (29-11-2007) ο κ. Τριανταφυλλόπουλος “ο Δημοσιογράφος” μάζεψε στην εκπομπή του όλα τα «νούμερα» για να κάνει και πάλι νούμερα. Κακέτσης, Θώδη, Σαρρή και η κορυφαία στην ιεραρχία, το απόλυτο νούμερο, η Ρούλα Βροχοπούλου. Απέναντι από την οθόνη, στον κόσμο των αισθητών πραγμάτων, όλοι εμείς, οι απομιμήσεις των τηλεοπτικών αξιών και ιδεών, παρακολουθούσαμε από τους καναπέδες μας.. Απλά «μετεικάσματα» στο έλεος του Μέγα Ιεροεξεταστή..

ΣΗΜ. Λόγω επικαιρότητας προτάσσεται η παρούσα αναρτησούλα πού είχα γράψει παλιά σε στιγμές έξαρσης του λειτουργήματος του μεγάλου..

sofistis